In Stockholm hadden ze een probleem bij de toegang van metrostation Odenplan. De roltrappen waren overvol, terwijl de trap ernaast nauwelijks werd gebruikt. Om de mensen te bewegen de trap te gebruiken, werden de treden omgevormd tot pianotoetsen, die ook nog eens een klank lieten horen, zodra ze werden betreden. Een leuk feitje, metro forenzen kozen 66 procent vaker de trap als het een pianotrap is. Het succes van de pianotrap was zo groot, dat het idee intussen op verschillende manieren in allerlei steden over de gehele wereld is toegepast.
Betekenis van Gamification
De achterliggende gedachte van het experiment in de Zweedse hoofdstad was ‘The Fun Theory’: kan je het gedrag van mensen positief veranderen door het iets leuker te maken om te doen? En daar belanden we op het gebied van Gamification, ook wel Serious Gaming genoemd. Want dat heeft als doel dat mensen specifiek gedrag vaker of langer tonen.
Wikipedia verwoordt het zo: ‘Gamificatie gebruikt men in applicaties en processen voor het bevorderen van de betrokkenheid van gebruikers, datakwaliteit, punctualiteit en leren. Op deze wijze nestelen elementen uit een game zich geruisloos in het dagelijks leven van mensen, met als doel hun gedrag aan te passen via een beloning. Via gamificatie kan men de intrinsieke motivatie stimuleren, waardoor men langdurig invloed uitoefent op het gewenst gedrag, het basiskenmerk van leren.’
Gamification in de praktijk
In zo’n definitie klinkt het allemaal heel ingewikkeld, maar de praktijk is soms kinderlijk eenvoudig. Zo maken we thuis gebruik van een app van Walt Disney bij het tandenpoetsen van de kinderen. Tijdens het poetsen zie je op die app twee minuten lang de tandenborstel bewegen en verschijnt er langzaam maar zeker een plaatje. Als het plaatje na twee minuten volledig is, kan je het opslaan in je online verzamelalbum. Die app houdt meteen bij op welke dagen je hoe vaak hebt gepoetst. Je snapt dat mijn kinderen hebben geprobeerd om twee keer achter elkaar te poetsen, om zo twee plaatjes te bemachtigen. Maar de app trapt daar niet in…
De achtergrond van Gamification
Gamification lijkt misschien heel hip en digitaal, maar is van alle tijden. Het gaat om het inzetten van spelelementen om het gedrag van mensen te beïnvloeden. Je kan er bepaald gedrag mee stimuleren of juist ongewenst gedrag mee afremmen. We zetten wat voorbeelden uit de geschiedenis voor je op een rijtje:
1896 S&H groen zegels: Marketeers verkochten zegels aan retailers, om loyale klanten te belonen.
1924 Douwe Egberts Spaarpunten
1973 Charles A. Coonradt gebruikte in zijn consultancybedrijf feedback loops die hij uit de topsport haalde. Ze zijn beschreven in zijn boek ‘The Game of Work.’
1979 MUD1 is bedacht door Roy Trubshaw aan de Universiteit van Essex. Het was het eerste multi-user spel in een virtuele wereld.
1980 Thomas W. Malone publiceert ‘What makes Things fun to learn; a Study of intrinsically motivating Computer Games
1981 Beloningskaarten door American Airlines
1983 VIP extra’s door American Airlines
1990 30% van alle Amerikanen heeft een spelcomputer; er ontstaat een nieuwe generatie gamers.
2002 Serious gaming initiative.
2003 Nick Pelling introduceert de term ‘Gamification’.
2007 Bunchball maakt een gegamificeerde website en scoort 8 miljoen bezoekers
2010 Eerste Gamification Summit
2019 De wereldwijde markt voor gamification werd in 2018 gewaardeerd op US$ 5,5 miljard en de schatting is dat de CAGR over de voorspelde periode (2019-2024) 30,31% bedraagt.
Wat je ziet is dat in onze moderne samenleving steeds meer digitale spelelementen worden toegevoegd om ons gedrag te beïnvloeden. Niet alleen in de marketing is gamification geliefd, maar ook in moderne business-software zien we het steeds vaker terug.
Solkie zet gamification succesvol in om medewerkers te motiveren mee te blijven doen aan online medewerkersonderzoeken. Wil je daar meer over weten, kijk dan op deze website of neem contact op met Solkie via 06 451 99 325
